Schematherapie

Schematherapie is een vorm van psychotherapie bedoelt voor mensen met vaak terugkomende patronen. Schematherapie helpt je de oorsprong van die gedragspatronen te doorgronden en te veranderen. De invloed van ervaringen uit je jeugd op je patronen en dagelijkse leven wordt onderzocht. Je leert jezelf zodanig te veranderen dat je je beter gaat voelen en beter voor jezelf kunt zorgen en opkomen. Je leert voelen wat je behoefte is en je leert op een gezondere manier daarvoor op te komen. Hierdoor veranderen niet alleen je gedrag, maar ook je gedachten en gevoelens. Regelmatig worden kleine onderdelen uit de schematherapie ingezet in de behandelingen. 

ACT, acceptance and commitment therapie

ACT is een nieuwe vorm van gedragstherapie die zich richt op het veranderen van de relatie die iemand heeft met zijn gedachten: in plaats van ons op de automatische piloot te gedragen naar wat er in ons opkomt, gaan we in deze therapievorm juist op zoek naar wat iemand werkelijk belangrijk vindt in het leven en leert iemand vanuit deze waarden bewuste keuzes te maken. Hierbij is het streven zoveel mogelijk in het hier en nu te leven en de onvermijdelijke pijn die leven met zich meebrengt te accepteren op een open en vriendelijke manier. In deze therapievorm wordt gebruik gemaakt van mindfulnessoefeningen, humor en gedragsexperimenten. Vooral mensen die veel 'in hun hoofd zitten', hoge eisen aan zichzelf of hun omgeving stellen of op zoek zijn naar wat hen werkelijk energie geeft in hun leven ervaren deze therapievorm als verhelderend en inspirerend.

Oplossingsgerichte therapie

Oplossingsgerichte therapie (OT) is doelgerichte therapie. Er zijn twee duidelijke verschillen aan te wijzen met probleemgerichte therapieën. De focus is niet op het exploreren en analyseren van het probleem, op wat de cliënt niet wil, maar op wat de cliënt wel wil in de toekomst. Het behandeldoel wordt niet gedefinieerd in termen van afname van problemen of klachten, maar in termen van toename van wat de cliënt voor de problemen of klachten in de plaats wil. In plaats van het geven van adviezen stelt de therapeut vragen: ‘Waar hoopt u op? Welk verschil zou dat maken? Wat werkt al in de goede richting?’ en ‘Wat zou een volgend teken van vooruitgang zijn?’ De cliënt wordt in staat geacht zijn doel te formuleren, oplossingen te bedenken en uit te voeren. In dit artikel worden de korte historie, tien uitgangspunten, praktijk, theorie, empirische evidentie en (contra)indicaties van OT besproken. Er worden drie oplossingsgerichte oefeningen beschreven, geschikt voor zowel de therapeut als de cliënt. Onderzoek wijst uit dat oplossingsgerichte therapie even werkzaam is als andere vormen van psychotherapie, met een kortere therapieduur en betere waarborgen voor de autonomie van de cliënt.